از پيروان فرقه هاي منحرف ديگر، كساني بودند كه خدا را شبيه مخلوقين مي دانستند. از اين جهت آنان را مشبهه مي گويند.

امام باقر عليه السلام در رد اين گروه فرمود:

انه واحد صمد، احدي المعني. ليس بمعان كثيرة مختلفة [1] ؛ همانا او يكتايي بي نيازي است كه همگان به او نيازمندند. او حقيقتي است بسيط و يگانه و در او حقايق متعدد و مختلف وجود ندارد.

محمد بن مسلم مي گويد: به امام باقر عليه السلام عرض كردم: برخي از مردم عراق معتقدند كه خداوند با چيزي مي شنود و با چيز ديگر مي بيند.

امام عليه السلام فرمود: دروغ گفته و ملحد شده اند! آنان خداوند بزرگ را به ديگران تشبيه نموده اند. او شنوايي بيناست؛ با همان چيز كه مي بيند، مي شنود و با همان چيز كه مي شنود، مي بيند.

محمد بن مسلم به امام باقر عليه السلام عرض كرد: برخي از مردم عراق گمان مي كنند كه بينايي خداوند بر چيزي است كه آن را درك كرده و تعقل نمايد!

حضرت فرمود: انديشه، فكر و تعقل از ويژگي هاي مخلوق است و خداوند از صفات مخلوق مبراست.