دوره خلافت سليمان بن عبدالملك، دوره اي كوتاه و بيشتر از سه سال نبود. [1] در آغاز حكومت از خود نرمش نشان داد و زندانيان حجاج بن يوسف را آزاد و ماموران ماليات او را بركنار و برنامه هاي ظالمانه او را لغو كرد. او با استفاده از اين ترفند تقريبا چهره خود را در بين مردم مثبت جلوه داد، اما در كوتاه مدت دست به ظلم و خيانت زد. و اين همواره راهي براي سوء استفاده كنندگان از افكار عمومي بوده كه اول با دادن شعارها و وعده حل مشكلات روز جامعه، افكار عمومي را منحرف مي كنند. او با انگيزه تعصبات قومي و قبيلگي، افراد قبايل مضري را زير فشار و از رقباي آنان يعني قبايل يمني (قحطاني) پشتيباني كرد. [2] او فوق العاده حريص، پرخوار و شكم پرست (به طوري كه به اندازه دو نفر عادي غذا مي خورد)، خوشگذران و تجمل پرست بود. (سفره او هميشه رنگين و اشرافي و لباس هاي پر زرق و برق مي پوشيد و حتي خدمتگذاران او نيز موظف بودند كه با لباس گلدوزي شده شرفياب شوند و اين رسم در ديگر شهرها معمول شد.) [3] .