در پي انحرافات عميقي كه پس از رحلت رسول اكرم (ص) به وجود آمد، رخداد تأسف برانگيزي دامن گير جهان اسلام شد و آن جلوگيري از تدوين احاديث اهل بيت عليهم السلام بود كه آثار زيان بار آن ساليان دراز بر پيشاني فرهنگ ديني مردم باقي ماند. نزديك به يك قرن از نگاشتن و محفوظ داشتن احاديث نبوي (ص) و سخنان تابناك اهل بيت: جلوگيري شديد به عمل آمد و به جاي آن سيل عظيمي از تحريفات در زمينه احاديث نبوي (ص) و جعل آنها به فرهنگ و اعتقاد مردم روي آورد كه به «اسرائيليات» شهرت يافت؛ تا سال 100 هجري كه «عمر بن عبدالعزيز» فرمان تدوين احاديث را به «ابوبكر بن محمد انصاري» صادر كرد. او كه از رجال و بزرگان تابعين به شمار مي رفت و از اصحاب علي (ع) شمرده مي شد، به بازگرداندن فدك به اهل بيت عليهم السلام و تدوين حديث كمربست. [1] امام باقر (ع) از اين فرصت استثنايي كمال بهره را برد و بيان احاديث را آغاز كرد و راويان مختلف از ايشان ده ها هزار حديث نقل كردند. در واقع، امام باقر (ع) نماينده مكتب اهل بيت عليهم السلام و نخستين سر و سامان دهنده احاديث تابناك معصومين عليهم السلام بود.

از اين رو، بسياري از محدثين وقت با ديدن تلاش هاي بي دريغ امام، كمر به نگاشتن و نگاهداري سخنان امام بستند و بدين سبب، بيشتر احاديث اهل بيت عليهم السلام، از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) است.