تلاش هاي گسترده و عميق امام باقر (ع) در نشر معارف اسلام ناب، سوق دادن امت به سوي فرهنگ انتظار امام آخرين (عج) بود. او در تبيين اين فرهنگ بر آن بود تا با روشن كردن زواياي پنهان فرج آل محمد (ص) و پاسخ دادن به پرسش هاي گوناگون، غيبت و ظهور او را امري خدادادي و خارج از اختيار معرفي و نيز منتظران را به انتظار ظهور او ترغيب كند.

«ام هاني ثقفية» مي گويد:

«بامداد، خدمت سرورم محمد بن علي الباقر (ع) رسيدم و گفتم: سرورم! آيه اي از كتاب خدا بر دلم خطور كرده و مرا پريشان ساخته و خواب از چشمم در ربوده است. فرمود: بپرس اي ام هاني. گفتم: (فَلا اُقسِم بِالخُنَّسِ الجَوار الكُنّسِ) (تكوير: 15 و 16) فرمود: اي ام هاني، خوب مسئله اي پرسيدي. او مولودي در آخر الزمان است. او مهدي اين دودمان است و براي او غيبتي خواهد بود كه اقوامي در آن گمراه مي شوند و گروهي نيز هدايت مي يابند و خوشا بر تو اگر او را دريابي و خوشا به حال كسي كه او را دريابد». [1] .