«إِيّاكَ وَ الْكَسَلَ وَ الضَّجْرَ فَإِنَّهُما مِفْتاحُ كُلِّ شَرٍّ، مَنْ كَسِلَ لَمْ يُؤَدِّ حَقًّا وَ مَنْ ضَجِرَ لَمْ يَصْبِرْ عَلي حَقٍّ.»:

از كسالت و تنگدلي بپرهيز كه اين دو كليد هر بدي باشند، هر كه كسالت ورزد حقّي را نپردازد، و هر كه تنگدل شود بر حقّ شكيبا نَبُوَد.