زاهد نمايان و تنگ نظراني كه عبادت و تقوا را در انزوا و كسالت و جمود مي بينند و با ترك شؤون زندگي و رفتارهاي اجتماعي در صدد راهيابي به مقامات معنوي هستند! واقعيات حيات را ناديده گرفته و به جاي پيروي از تماميت وحي، تشخيصهاي نادرستشان را، ملاك حق مي شمرند، تشكيل زندگي خانوادگي را مانع وصول به حق پنداشته و رعايت حقوق و نيازهاي طبيعي و واقعي همسران را در خور دنيا گرايان مي دانند! و در جهت ضديت با فطرت و طبيعت و نظام هستي بر مي خيزند، اما در مكتب اهل بيت (عليه السّلام) و در زندگي امام باقر (عليه السّلام) اثري از اين گونه حركتها نيست، بلكه هر حقيقتي در جاي خود مورد توجه قرار گرفته است.از آن جمله نيازهاي روحي همسران است كه معمولاً در نگاه انسانهاي سطحي مورد غفلت و بي مهري قرار مي گيرد، ولي در زندگي امامان (عليهم السّلام) به عنوان يك واقعيت مورد توجه بوده است.

گروهي از مردم به حضور امام باقر (عليه السّلام) رسيدند، در حالي كه امام خضاب [1] كرده بود.

تازه واردان، از علت خضاب كردن آن حضرت، جويا شدند.

امام (عليه السّلام) فرمود: چون زنان از آراستگي شوهر خويش شادمان مي شوند، من براي همسرانم خضاب كرده و خود را آراسته ام. [2] .