ائمه معصومين عليهم السلام در قله هاي رفيع فضيلت و كمال چنان مي درخشيدند كه در طول قرنها چشمان تمام بشريت را خيره كرده اند، از اين رو دوست و دشمن با ديدن اين كمالات و فضائل نسبت به آنان سرتعظيم فرود آورده اند و لب به تحسين گشوده اند كه با مراجعه به كتب مورخين و سيره نويسان اعم از شيعه و سني، اعتراف به عظمت آن بزرگواران به وضوح مشهود است. امام باقر عليه السلام نيز چنان عظمت معنوي خيره كننده اي داشتند كه دانشمندان ديگر مذاهب را به تحسين وادار كرده است، از جمله ذهبي و صفدي از دانشمندان بنام اهل تسنن مي نويسند: «وكان احد من جمع العلم والفقه والديانة والثقة والسؤدد وكان يصلح للخلافة [امام باقر عليه السلام] از كساني است كه بين علم، فقه، ديانت، وثاقت و متانت جمع كرده و براي خلافت اهليت داشته است».