بعد از پيروزي اسلام، برخي از پيروان ديگر اديان براي حفظ منافع خود اظهار اسلام كردند ولي در باطن مسلمان نبودند و عقائد خود را پنهان مي كردند، از جمله آنان مي توان به «كعب الاحبار» و «عبدالله بن سلام » اشاره كرد، اين افراد از آنجا كه از حمايت خلفا هم برخوردار بودند مرجعيت علمي قشري از مردم ساده لوح را بر عهده داشتند و حتي برخي از علماء بزرگ اهل سنت از آنها مطالب زيادي را نقل كرده اند. از جمله فعاليتهاي اين گروه اين بود كه افكار و خرافات و اسرائيليات يهوديت را در قالب روايات اسلامي جعل كرده و وارد دين اسلام مي كردند، از اين رو ائمه عليهم السلام با اين حركت خزنده و خطرناك به شدت مقابله نمودند.

براي نمونه برخي يهوديان از جمله «كعب الاحبار» مي كوشيدند، برتري بيت المقدس بر كعبه را به مسلمانان بقبولانند، از اين رو احاديث جعلي در اين زمينه را رواج مي دادند. روزي امام باقر عليه السلام نشسته بود و فرمود: نگاه كردن به خانه خدا عبادت است، در آن حال شخصي از قبيله «بجيله » به نام «عاصم بن عمر» نزد امام آمد و گفت: كعب مي گويد: «ان الكعبة تسجد لبيت المقدس في كل غداة؛ كعبه هر صبحگاه براي بيت المقدس سجده مي كند». امام عليه السلام از آن شخص كه مجذوب كعب شده بود پرسيد: نظر تو در مورد اين سخن چيست؟ آن شخص عرض كرد: سخن كعب صحيح است. امام فرمود: تو و كعب الاحبار هر دو دروغ مي گوييد. آنگاه در حالي كه به شدت ناراحت بود فرمود: «ما خلق الله عزوجل بقعة في الارض احب اليه منها؛ خداوند مكاني محبوبتر از كعبه در روي زمين نيافريد».