1- ابن قداح از امام صادق (ع) نقل مي كند كه فرمود: پدرم (امام باقر) كثيرالذكر بود، خدا را بسيار ياد مي كرد، من در خدمت او راه مي رفتم مي ديدم كه خدا را ذكر مي كند. با او به طعام خوردن مي نشستم، مي ديدم كه زبانش به ذكر خدا گوياست. با مردم سخن مي گفت و اين كار او را از ذكر خدا مشغول نمي كرد.

من مرتب مي ديدم كه زبانش به سقف دهانش چسبيده و مي گويد: «لا اله الا الله» او در خانه، ما را جمع مي كرد و مي فرمود تا طلوع خورشيد خدا را ذكر كنيم، هر كه قرائت قرآن مي توانست امر به قرائت قرآن مي كرد و هر كه نمي توانست امر به ذكر خدا مي فرمود. [1] .