ابان بن عثمان گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: رسول خدا (ص) روزي به جابربن عبدالله انصاري فرمود: تو آنقدر زنده مي ماني تا فرزند من محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب را كه در تورات ملقب به باقر است زيارت كني و چون او را ديدي سلام مرا به او برسان.

سالها گذشت، روزي جابر به خانه علي بن الحسين (امام سجاد) داخل شد، محمد بن علي (امام باقر) را كه جواني بود در آنجا ديد، گفت: جوان پيش بيا، او پيش آمد،گفت: راه برو، او راه رفت، جابر گفت: عجبا به خداي كعبه قسم شمايل اين جوان شمايل رسول خداست، آنگاه به علي بن الحسين (ع) گفت:

اين جوان كيست؟ فرمود: اين پسر من و ولي امر بعد از من، محمد باقر است. جابر با شنيدن اين سخن برخاست و بر پاي آن حضرت افتاد و مي بوسيد و مي گفت: جانم به فدايت يابن رسول الله! سلام پدرت را قبول كن، رسول الله بر تو سلام مي فرستد... چشمان ابي جعفر (ع) پر از اشك شد، بعد فرمود: «يا جابر! علي أَبي رسول الله السّلام مادامت السموات و الارض» و سلام بر تو يا جابر! در مقابل ابلاغ سلام آن حضرت. [1] .