حكي الامام الصادق عليه السلام احدي وصايا أبيه الي سفيان الثوري فقد قال له: يا سفيان أمرني والدي بثلاث، و نهاني عن ثلاث فكان فيما قال لي: يا بني من يصحب صاحب السوء لا يسلم، و من يدخل مداخل السوء يتهم، و من لا يملك لسانه يندم، ثم أنشدني:



عود لسانك قول الخير تحظ به

ان اللسان لما عودت يعتاد



موكل بتقاضي ما سننت له

في الخير و الشر فانظر كيف تعتاد [1] .



امام صادق عليه السلام يكي از وصيت هاي پدرش را براي سفيان



[ صفحه 24]



ثوري، اين گونه بازگو مي فرمايد:

اي سفيان! پدرم مرا به سه چيز سفارش نموده و از سه چيز نهي فرموده است. از جمله سفارش هاي وي به من اين بود:

فرزندم! كسي كه با همنشين بد نشست و برخاست داشته باشد، در امان نمي ماند؛ و كسي كه به محل بدي برود، متهم مي شود؛ و كسي كه مالك زبانش نباشد، پشيمان مي گردد. آنگاه اين دو بيت شعر را خواندند:

زبانت را به سخن نيك عادت بده تا از آن بهره مند شوي، زيرا زبان به آنچه عادتش داده اي معتاد مي شود. زبان (به تو) واگذار شده براي طلب آنچه برايش - در خير و شر - به عنوان روش قرار داده اي، پس ببين چگونه به زبانت عادت مي دهي.

اين وصيت به سه مطلب مهم و اساسي در زندگي انسان اشاره مي كند و آن همنشيني با افراد ناباب است كه ضمن اثر سوء در انحرافات عقايد، در از بين بردن آبروي انسان هم مؤثر هواهد بود؛ همچنين رفتن در مراكز و مكان هاي سوء، خواه ناخواه، سبب متهم شدن انسان مي شود؛ و در پايان سفارش به كنترل زبان مي فرمايد. اگر كسي چنين كند، هيچ گاه در دنيا و آخرت پشيمان نخواهد شد.