1. حضور در مجلس بزرگان و اهل علم و فضل، و همنشيني با



[ صفحه 45]



اهل دين، شرف دنيا و آخرت است، و ما بايد حداكثر استفاده را از اين گونه مجالس ببريم.

2. همچنان كه به فكر زندگاني دنيا هستيم، با اين كه مي دانيم كه عمر اين دنيا كوتاه است، بايد به فكر آخرت هم باشيم، تا مرگ براي ما آسان شود، و آخرت آبادي داشته باشيم.

3. همين دنيا محل پس انداز آخرت است، پس به فكر ذخيره براي خود باشيم، تا وقت مرگ و رفتم، احساس غربت و وحشت و تنهايي نكنيم.

4. كوشش كنيم سبك باشيم تا در وقت مرگ راحت بميريم. اين راحتي و آسايش را با عمل كردن به وصيت خويش به دست بياوريم و خود وصي نفس خويش باشيم، و تا زنده هستيم، به وصيت خويش عمل كنيم. آنچه را كه تصميم داريم از ديگران بخواهيم براي ما انجام دهند، خودمان انجام دهيم.