روزي پيامبر عظيم الشأن اسلام صلي الله عليه و آله رو به اصحاب كرد و فرمود: كدام يك از شما تمام روزهاي سال را روزه مي گيريد و تمام شب هاي سال را شب زنده دار هستيد و روزي يك ختم قرآن مي كنيد؟ سلمان عرض كرد: من يا رسول الله. يكي از اصحاب (عمر بن خطاب) در خشم شد و عرض كرد:اي رسول خدا! سلمان، فردي از عجم است و همواره مي خواهد بر ما قريش افتخار كند؛ در صورتي كه او دروغ مي گويد. حضرت فرمود: مثل سلمان، مثل



[ صفحه 46]



لقمان در حكمت است؛ از خودش صحت اين ادعا را بپرس. آن شخص رو به سلمان كرد و گفت: من ديده ام كه اكثر شب ها مي خوابي و اكثر روزها روزه نيستي، هميشه قرآن نمي خواني، پس چگونه اين ادعا را مي كني؟

سلمان گفت: آن گونه كه تو خيال كردي، نيستم، بلكه من در هر ماه سه روز روزه مي گيرم. خداوند در قرآن مي فرمايد:

(من جاء بالحسنة فله عشر امثالها) [1] .

كسي كه كار خيري انجام دهد، براي او ده برابر آن پاداش است.

پس سه روز روزه ي هر ماه به سان روزه ي تمام ماه است. به علاوه من تمام روزهاي ماه رجب و شعبان را روزه مي گيرم، پس هميشه روزه ام.

و اما راجع به شب زنده داري همه شب، از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم كه فرمود: هر كه شب با وضو بخوابد، گويا شب را تا صبح به عبادت به سر برده است، و من هر شب وضو مي گيرم و با طهارت مي خوابم.

و اما راجع به ختم قرآن، از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم كه به علي عليه السلام فرمود: مثل تو در امت من به سال قل هو. الله احد است، هر كه اين سوره را يكبار بخواند، ثلث قرآن را خوانده است، و هر كه دوبار بخواند، دو ثلث قرآن را خوانده است، و هر كه سه بار بخواند، تمام قرآن را خوانده است. (يا علي) كسي كه تو را به زبان دوست داشته



[ صفحه 47]



باشد، ثلث ايمانش را تكميل نموده است، و اگر با زبان و قلب تو را دوست داشته باشد، دو ثلث ايمان را دارد، و هر گاه كسي تو را به زبان و قلب دوست داشته باشد و با دست (عمل) تو را ياري كند، تمام ايمان را دارد. (بنابراين من با ايمان كامل، هر روز تمام قرآن را مي خوانم، چون روزي سه بار سوره ي توحيد را مي خوانم، و من به زبان و قلب و عمل علي عليه السلام را دوست دارم.)

پيامبر صلي الله عليه و آله به علي عليه السلام فرمود:اي علي! اگر اهل زمين تو را چون اهل آسمان دوست مي داشتند، كسي را به آتش عذاب نمي كردند.

آن شخص با شنيدن اين گفتار، چنان ساكت شد كه گويا سنگي به دهان او زده اند؛ همان دم بلند شد و رفت [2] .

ابن عباس مي گويد: يك نفر يهودي، شديدا علي عليه السلام را دوست داشت و در حال يهوديت مرد. خداوند مي فرمايد: اما بهشت من؛ او نصيبي در آن ندارد، ولي اي اتش! او را عذاب مكن [3] .