يكي از شاگردان امام صادق عليه السلام از آن حضرت پرسيد: آيا غير از امام علي عليه السلام و خاندان آن حضرت، كسي خلافت ابوبكر را انكار كرد و به آن اعتراض نمود؟

امام صادق عليه السلام در پاسخ فرمود: دوازده نفر صريحا و رسما به خلافت ابوبكر اعتراض كردند. اين افراد شش نفر از مهاجران بودند، كه عبارتند از: سلمان، ابوذر، مقداد، بريده ي اسلمي، خالد بن سعيد، وعمار ياسر؛ و شش نفر از انصار بودند، كه عبارتند از: ابوالهيثم بن تيهان، عثمان بن حنيف، سهل بن حنيف، خزيمة بن ثابت، أبي بن كعب و ابوايوب انصاري.

اين دوازده نفر به حضور امام علي عليه السلام آمدند و پيوند خود را با آن حضرت آشكار ساختند، و به حقانيت و شايستگي آن حضرت براي رهبري اقرار نمودند، سپس در مورد رهبري به مشورت پرداختند. آن ها تصميم گرفته بودند كه به مسجد آيند و ابوبكر را از بالاي منبر پيامبر صلي الله عليه و آله به پايين بياورند. از امام علي عليه السلام اجازه خواستند تا اين كار را انجام دهند، و افزودند:

اي علي! ما از پيامبر صلي الله عليه و آله و شنيديم كه فرمود: «علي مع الحق و الحق مع علي، يميل كيف مامال» ؛ علي با حق است و حق با علي است، به هر سمت حق متمايل گردد، علي عليه السلام نيز به همان سو متمايل مي شود. بر اين اساس، اجازه ي شورش بر مخالفان را به ما بده كه كاسه ي صبرمان لبريز شده و ديگر توان تحمل نداريم.

امام علي عليه السلام آن ها را از اين كار نهي كرد و فرمود: اين كار موجب



[ صفحه 60]



كشت و كشتار مي گردد. پيامبر صلي الله عليه و آله مرا به صبر و تحمل، وصيت نموده است، ولي من به شما پيشنهاد مي كنم كه به مسجد برويد و در حضور مردم، احتجاج كنيد و مطالب حق را بيان نماييد، كه روش بهتر همين است [1] .