بازگشت

در ذكر فرزندان امام باقر و شماره و نامهاي ايشان


قد ذكرنا فيما سلف أن ولد أبي جعفر عليه السلام سبعة نفر: أبوعبدالله جعفر بن محمد عليه السلام، و كان به يكني، و عبدالله بن محمد عليه السلام، أمهما ام فروه بنت القاسم بن محمد بن أبي بكر، و ابراهيم و عبيدالله درجا، أمهما أم حكيم بنت اسيد بن المغيرة الثقفية، و علي، و زينب لأم ولد، و أم سلمة لأم ولد.

و لم يعتقد في أحد من ولد أبي جعفر عليه السلام ألامامة الا في أبي عبدالله جعفر بن محمد الصادق عليهماالسلام خاصة، و كان أخوه عبدالله رضي الله عنه يشار اليه بالفضل و الصلاح.



[ صفحه 251]



و روي أنه دخل علي بعض بني امية فأراد قتله فقال له عبدالله (ره): لا تقتلني فأكون لله عليك عونا و اتركني أكن لك علي الله عونا، يريد بذلك أنه ممن يشفع الي الله فيشفعه، فقال له الأموي: لست هناك و سقاه السم فقتله.



[ صفحه 250]



در ذكر فرزندان امام باقر و شماره و نامهاي ايشان

پيش از اين (در آخر باب 7) گفتيم كه فرزندان آن حضرت هفت تن بودند: (1) ابوعبدالله جعفر بن محمد عليه السلام كه كنيه اش همان اباعبدالله است، (2) عبدالله بن محمد، و مادرشان ام فروة دختر قاسم بن محمد بن ابي بكر است، (3) ابراهيم، (4) عبدالله كه اين هر دو در زمان زندگي پدر در كودكي از دنيا رفتند و مادرشان ام حكيم دختر اسيد بن مغيرة ثقفي است، (5) علي، (6) زينب كه مادرشان ام ولد بود، (7) ام سلمة كه او نيز مادرش ام ولد بوده، و درباره ي هيچ يك از فرزندان امام باقر عليه السلام جز درباره ي حضرت جعفر بن محمد عليهماالسلام، كسي اعتقاد امامت نداشته و برادرش عبدالله رضي الله عنه نيز به فضل و صلاح معروف بود.



[ صفحه 251]



و روايت شده كه آن جناب نزد برخي از مردم بني اميه رفت، پس آن مرد خواست آن جناب را بكشد عبدالله به او گفت: مرا نكش تا من براي خدا يار تو باشم، و دست از من بدار تا به سود تو براي خدا مددكارت شوم، و مقصودش از اين گفتار اين بود كه او كسي است كه نزد خدا شفاعت كند و شفاعتش پذيرفته شود، آن مرد اموي گفت: تو در اين مقام و رتبه نيستي، و او را زهر داده شهيد ساخت.