بازگشت

ارزش و اهميت خوردني ها


محمد بن وليد كه يكي از دوستان و اصحاب امام محمد باقر عليه السلام است، حكايت كند:

روزي به قصد زيارت آن حضرت حركت كردم، وقتي نزديك منزل امام عليه السلام رسيدم، جمعيت بسياري را ديدم كه براي زيارت آن حضرت آمده بودند.

به همين جهت برگشتم و فرداي آن روز دوباره براي ديدار آن حضرت به راه افتادم و چون تنها بودم دوست داشتم كه رفيقي با خود مي يافتم تا با يكديگر به محضر شريف امام باقر صلوات الله عليه شرفياب مي شديم.

آن روز هوا بسيار گرم بود؛ و من همچنان تنها حركت مي كردم، در بين راه خسته و تشنه و گرسنه شده بودم، مقداري آب كه همراه داشتم آشاميدم و در گوشه اي نشستم.

پس از لحظاتي، غلامي آمد و طبقي، كه در آن غذاهاي متنوع وجود داشت، به همراه آفتابه اي برايم آورد.

و هنگامي كه طبق غذا را جلوي من گذاشت، گفت: سرور و مولايم فرمود: پيش از غذا دست هايت را بشوي - و با نام خدا - غذايت را تناول كن.

پس چون مشغول خوردن غذا بودم، مولايم امام باقر عليه السلام تشريف آورد و من به احترام حضرت، از جاي برخاستم و ايستادم، حضرت فرمود: - سر سفره - حركت نكن، بنشين و غذايت را ميل نما. به همين جهت نشستم و غذايم را خوردم.

پس از آن، غلام مشغول جمع آوري ريزه هاي غذا شد كه اطراف ظرف غذا ريخته شده بود.

حضرت فرمود: چنانچه در بيابان غذا خوردي، اضافات آن را جمع نكن و آن ها را در گوشه اي رها نما - تا مورد استفاده جانوران و حيوانات قرار گيرد.

ولي اگر در منزل غذا خوردي، آنچه را كه اطراف سفره و يا اطراف ظرف غذا مي ريزد، تمام آن را جمع كن و تناول نما، چون كه رضايت خداوند متعال در چنين كاري است؛ و نيز سبب توسعه روزي و مانع از فقر و بيچارگي مي باشد، و همچنين شفاي هر دردي در آن ريزه هاي غذا خواهد بود. [1] .

همچنين مرحوم شيخ صدوق آورده است:

روزي امام محمد باقر عليه السلام وارد خلوت گاه - مستراح - شد، لقمه ناني را مشاهده نمود [2] ، آن را برداشت و پس از تميز كردن به غلام خود داد و فرمود: آن را نگه دار تا من بازگردم.

پس از آن كه حضرت خارج شد و لقمه نان را از غلام تقاضا نمود، غلام گفت: اي سرورم و مولايم! من آن را خوردم.

حضرت فرمود: چنانچه كسي تكه ناني پيدا كند و آن را تميز نمايد و بخورد، موجب دخول در بهشت خواهد شد. [3] .

همچنين از امام جعفر، حضرت صادق آل محمد عليهم السلام وارد شده است كه فرمود:

جمع كردن و تناول نمودن خورده ها و ريزه هاي نان و غذائي كه اطراف سفره يا اطراف ظرف مي ريزد موجب جلوگيري از درد خاصره [4] مي شود. [5] .


پاورقي

[1] مستدرك الوسائل: ج 16، ص 288، ح 2.

[2] در متن تصريح نشده است كه آيا لقمه نان در راهرو بوده و يا در جائي ديگر.

[3] وسائل الشيعة: ج 1، ص 361، ح 957، نقل از كتاب من لا يحضره الفقيه: ج 1، ص 18، ح 49

و ضمناً مشابه همين داستان به امام حسين عليه السلام نيز نسبت داده شده است.

[4] خاصره به معناي استخوان لگن مي باشد.

[5] بحارالا نوار: ج 59، ص 170، ح 5 و 6.