1 - امام جعفر صادق عليه السلام حكايت نمايد:

روزي پدرم - امام محمد باقر عليه السلام - فرمود: به خدا سوگند، بعضي روش هائي را چون: در آغوش گرفتن، روي زانو نشاندن، بوسيدن و اظهار محبت و مهرباني كردن، كه نسبت به بعضي از فرزندانم انجام مي دهم.

با اين كه مي دانم شايسته آن محبت ها نيستند؛ بلكه ديگري شايسته و مستحق آن مهرباني ها و محبت ها است.

اين برخورد يكسان من با آن ها به خاطر آن است كه آنچه برادران حضرت يوسف عليه السلام با وي انجام دادند، در بين فرزندان من واقع نشود.

و خداوند حكيم داستان حضرت يوسف عليه السلام را به عنوان درس و تنبيه بيان كرده است تا آن كه حسادت و كينه در خانواده ها و جامعه ما نباشد و آنچه بر سر يوسف عليه السلام آمد، بر فرزندان و برادران ما نيايد. [1] .

2 - همچنين حضرت صادق آل محمد صلوات الله عليهم حكايت فرمود: روزي شخصي نزد پدرم، امام محمد باقر عليه السلام آمد، پدرم از او سؤ ال نمود: آيا ازدواج كرده اي؟

آن شخص گفت: خير.

پدرم فرمود: من دنيا و آنچه را كه در آن است، دوست ندارم اگر يك شب را بدون همسر باشم؛ بدان كه عظمت و فضيلت آن به قدري است كه دو ركعت نماز شخص متأهل افضل است از يك شبانه روز عبادت و روزه يك فرد مجرد.

و پس از آن پدرم، مبلغ هفتصد دينار به آن شخص داد و فرمود: با اين پول ازدواج نما و توجه داشته باش كه رسول خدا صلي الله عليه و آله مي فرمايد: همسري انتخاب كنيد كه هم شأن خودتان باشد كه در توسعه روزي مفيد مي باشد. [2] .

3 - روزي برادر امام محمد باقر عليه السلام به همراه بعضي از دوستانش وارد منزل آن حضرت شدند، همين كه نشستند، امام عليه السلام فرمود: براي هر چيزي حد و مرزي هست و سپس سفره غذا چيده شد.

يكي از افراد گفت: يابن رسول الله! براي اين سفره هم حد و حدودي وجود دارد؟

حضرت فرمود: بلي.

افراد سؤال كردند: آن چيست؟

حضرت فرمود: آن كه هنگام شروع «بسم الله الرحمن الرحيم» بگوئي؛ و چون خواستند سفره را جمع كنند «الحمدلله» بگوئي؛ و ديگر آن كه هر كس از آنچه جلويش نهاده اند استفاده كند و چشم به جلوي ديگران نيندازد. [3] .

4 - يكي از اصحاب امام محمد باقر عليه السلام كه در كوفه، مكتب قرآن داشت و زنان را نيز آموزش مي داد، روزي با يكي از زنان شاگرد خود شوخي لفظي كرد.

پس از گذشت چند روزي از اين جريان، در مدينه منوره به ملاقات آن حضرت آمد.

و چون وارد منزل حضرت گرديد، امام عليه السلام با تندي و خشم با او مواجه شد و فرمود: هر كه در خلوت مرتكب گناهي شود، از عقاب و قهر خداوند متعال در امان نخواهد بود؛ و سپس افزود: به آن زن چه گفتي؟

آن شخص از روي شرمساري و خجالت در حالت سكوت، با دست هايش، صورت خود را پوشاند؛ و آن گاه حضرت به او فرمود: ديگر چنين نكن و از كردار خويش توبه نما. [4] .

5 - امام جعفر صادق عليه السلام فرمود:

از پدرم، حضرت ابوجعفر، باقرالعلوم عليه السلام شنيدم، كه مي فرمود: من در منزل از غلامان خود و نيز از اهل منزل مشكلات و سختي هائي را تحمل مي كنم كه از حنظل - هندوانه ابوجهل - تلخ تر و بدتر مي باشد.

و سپس حضرت فرمود: هر كه در مقابل ناملايمات و حرف هاي نابجاي اهل منزل صبر و تحمل كند، ثواب روزه دار و شب زنده دار نصيبش مي گردد و هم نشين با شهدائي مي شود، كه در ركاب حضرت رسول صلي الله عليه و آله شهيد شده باشند. [5] .