ولادت آن بزرگوار را روز دوشنبه سوم ماه صفر يا روز اول ماه رجب در مدينه ذكر كرده اند. مادر آن حضرت فاطمه، دختر امام حسن مجتبي عليه السلام است كه او را ام عبدالله مي گفتند. وي داراي فضائلي است كه امام صادق عليه السلام از او ياد كرده و در شأن و مقام او فرمود: او بسيار راستگو بود و در خاندان امام حسن عليه السلام بانويي مانند او ديده نشده است.

از كرامت و مقام معنوي بانو اين كه يك روز كنار ديواري نشسته بود ناگاه ديوار شكاف خورد و صداي ريزش به گوش رسيد. او به ديوار اشاره كرد و فرمود: به حق مصطفي خدا به تو اجازه ي فرود آمدن ندهد. ديوار بر اثر اشاره و سخن او در هوا به طور معلق ايستاد تا او به سلامت از آن جا دور شد. آن گاه امام صادق عليه السلام به خاطر رفع خطر از مادر امام باقر عليه السلام صد دينار صدقه داد [1] .

مدت امامت حدود بيست سال بود. آن حضرت در واقعه كربلا چهار سال از عمر شريفش مي گذشت.

آن حضرت در سنه ي 114 هجري روز هفتم ذي حجه يا روز هشتم توسط هشام بن عبدالملك در سن 57 سالگي مسموم گرديد و در اثر آن



[ صفحه 255]



شهيد شد. مضجع مقدس حضرت در بقيع مي باشد.