افلح غلام آزاد شده امام باقر عليه السلام مي گويد: امام باقر عليه السلام را در كنار كعبه ديدم كه گريه مي كرد. به آن حضرت عرض كردم پدر و مادرم به فدايت مردم به شما نگاه مي كنند مناسبتر است آرام گريه كني. در پاسخ فرمود:

ويحك يا افلح و لم لا ابكي لعل الله تعالي ان ينظر الي منه برحمة فافوز بها عنده غدا؛ [1] .

واي بر تو اي افلح چرا بلند گريه نكنم شايد خداوند متعال با نظر رحمتش به من بنگرد تا در پرتو رحمتش فرداي قيامت در پيشگاهش رستگار شوم. هيچ چيزي در پيشگاه خدا محبوب تر از سئوال و تقاضا از درگاه خدا نيست، دعا به قدري اثر بخش است كه قضاي الهي را هيچ چيز جز دعا دفع نمي كند.

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: من هميشه هنگام خواب بستر پدرم امام باقر عليه السلام را مي گستردم. يك شب در انتظارش بودم، نيامد، برخاستم به مسجد رفتم و به جست وجو پرداختم و ديدم آن حضرت تنها در مسجد در حال سجده است و با گريه و ناله به خدا چنين عرض مي كند:

خدايا تو پاك و منزه هستي و به حق پروردگار من مي باشي، پروردگارا تنها براي تو از روي بندگي و كوچكي سجده مي كنم، خدايا



[ صفحه 269]



عملم ناچيز است آن را بسيار گردان، مرا در روزي كه بندگانت را محشور مي كني از عذابت نگهدار و توبه ام را بپذير كه تو بسيار توبه پذير و مهرباني [2] .