عبدالله بن عطاي مكي مي گويد: دانشمندان را نزد هيچ كس نديدم كه اظهار تواضع و ناداني كنند، آنچنان كه در نزد ابوجعفر محمد بن علي بن حسين (ع) اظهار فروتني و بي دانشي مي كردند. حكم بن عتبه را ديدم با آن شهرت و مرتبه اي كه داشت در برابر آن بزرگوار همچون كودكي بود كه پيش روي استاد خود نشسته باشد.

قيس بن ربيع گويد: از ابواسحاق سبيعي درباره ي حكم مسح كشيدن بر روي كفش در وضو پرسيدم. او گفت: من مردم را مي ديدم كه بر آن مسح مي كنند تا اينكه به مردي از بني هاشم كه هرگز مانند او در علم و دانش نديده بودم برخورد كردم و او محمد بن علي بن حسين (ع) بود. حكم مسح كردن بر روي كفش را از او پرسيدم و او مرا از اين كار نهي كرد. فرمود: اميرالمؤمنين (ع) بر روي كفش مسح نمي كرد و مي فرمود: حكم كتاب خدا، قرآن، با آنچه مردم انجام مي دهند مخالف است و طبق دستور قرآن اين كار جايز نيست. ابواسحاق گفت: از آن روز كه او مرا نهي كرد ديگر به روي كفش مسح نكردم. قيس بن ربيع نيز گويد: من پس از شنيدن حديث به كفش مسح نكردم. [1] .

جابر جعفي با آن مقام و علم و دانشي كه داشت هر گاه مطلبي از آن حضرت نقل مي كرد مي گفت: حدثني وصي الأوصياء، وارث علوم الانبياء، محمد بن علي بن حسين؛ وصي الأوصيا، وارث



[ صفحه 191]



علوم انبيا، محمد بن علي بن حسين براي من حديث كرد. [2] .