ابوبصير، يكي از صحابه ي امام پنجم و از فقهاي نامي اسلام، از كساني است



[ صفحه 203]



كه اصول علمي او مورد استفاده ي عموم دانشمندان اسلامي مي باشد. يك روز او وارد بر امام عليه السلام شد و عرض كرد: يابن رسول الله، شما ذريه ي پيغمبر خدا هستيد؟

فرمود: آري.

گفت: رسول خدا وارث انبياء بود و علوم همه ي انبياء را به ارث برد؟

فرمود: آري.

گفت: شما كه وارث پيغمبر و ذريه او هستيد، بايد وارث تمام علوم رسول الله نيز باشيد.

فرمود: آري، ما وارث علوم پيغمبر هستيم.

گفت: شما مي توانيد مرده را زنده كنيد، نابينا را بينا نماييد، برص را شفا دهيد و مردم را از آنچه مي خورند و عمل مي نمايند، خبر دهيد؟

فرمود: آري، آنچه تو گفتي، ما به اذن خدا مي كنيم.

ابابصير كه يك چشمش نابينا بود، گفت: اگر راست است، چشم مرا بينا كنيد.

حضرت باقر عليه السلام فرمود: نزديك بيا!

سپس دست بر چشم او كشيد و دعايي خواند، چشم او بينا شد، چنانكه همه ي زيباييهاي طبيعت را مي ديد.

آنگاه امام باقر عليه السلام فرمود: آيا ميل داري كه چشمت بينا باشد و حسابت با خدا باشد، يا همان گونه كه بودي نابينا باشي و بهشت پاداش تو باشد؟

ابوبصير گفت: ميل دارم بهشت جاي من باشد.

امام دست ديگري به چشم او كشيد، به حال اول برگشت. [1] .



[ صفحه 204]