در تاريخ وفات و شهادت آن حضرت اختلاف است. مرحوم شيخ عباس قمي در منتهي الآمال (جلد دوم، صفحه ي 226) مي گويد در روز دوشنبه هفتم ذي حجه ي سنه ي صد و چهاردهم به سن پنجاه و هفت در مدينه واقع شده و اين در ايام خلافت هشام بن عبدالملك بود و گفته شده كه آن حضرت را ابراهيم بن وليد بن عبدالملك بن مروان به زهر شهيد كرده و شايد به امر هشام بوده و قبر مقدس آن حضرت به اتفاق در بقيع واقع شده است.

مرحوم ملا هاشم خراساني در منتخب التواريخ (صفحه ي 389) نقل مي كند كه در مصباح كفعمي است از حضرت صادق عليه السلام كه عبدالملك مروان زين مسمومي فرستاد به مدينه براي آن حضرت. آن زين را بر اسب زدند و حضرت به روي آن سوار شد و بدن نازنين آن بزرگوار از شدت زهر متورم شد و پس از مدتي باعث مرگ حضرتش شد و چون آثار موت در خود مشاهده نمود،



[ صفحه 206]



وصيتهاي خود را به فرزندش فرمود و از دنيا رحلت كرد. همچنين در جلاء العيون (صفحه ي 862) از امام صادق عليه السلام نقل شده كه آن زين نزد ما آويخته است و هر وقت در آن نظر مي كنيم، شهادت آن بزرگوار را به خاطر مي آوريم، و همچنان آويخته خواهد بود تا طلب خون خود را از دشمنان خويش بكنيم.