برخي از آنها به چاپلوسي حاكمان و ستمگران و طاغوتهاي حاكم بر جهان اسلام پرداختند، و برخي نيز آنقدر در اين امر پيش رفتند كه خود را به دنيا فروختند، تا به ازاي مبلغ معيني روايات دروغيني را از زبان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نقل كنند، آنها دين خود را به دنيا فروختند. اين امر در برخي افراد كه صحابه ناميده مي شوند ظاهر شده بود. البته پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) از آنها و از مصاحبتشان بيزار بود. اما حكومتي كه پس از پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) روي كار آمد آنها را مقدس جلوه داده و برايشان جايگاهي اجتماعي بنا كرد و از وجود آنها در جامعه استفاده نمود، تا آنجا كه مفهومي گسترده از صحابه ارائه داد، و آن اين است كه هر فردي كه در زمان پيامبر زندگي كرد و مدتي با پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) همراه بود، صحابي است، و ديگر فرقي نداشت كه آن فرد، همدم پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) گشته و از ايشان كسب فيض كرده و به دست پيامبر تربيت شده باشد يا نه. و چه بسا اين صحابي مدت زماني هم دشمن پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) و اسلام و در نبرد با آنان بوده باشد، اما بعدها همراه پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) گشت، چرا كه اسلام قدرتمند شده بود و برتمام اوضاع مسلط گشت.

برخي از آنها به اين دليل وارد اسلام شده بودند، كه فضاي كلي جامعه با اسلام همسو شده بود. و شرف نام صحابي و شناخته شدن به عنوان صحابي در ميان مسلمانان، پس از نشر اسلام و گسترده شدن اسلام به آنها ارزاني شده بود، به خصوص در ميان تازه مسلماناني كه از حقايق و اتفاقات تاريخي بي اطلاع بودند.

در نتيجه آنها احاديث و احكام شرعي را به رسول خدا (صلي الله عليه وآله) نسبت مي دادند، و برخي از گفته ها را از آن حضرت نقل مي كردند، و گاهي با اين نسبت دادن و اين گفته ها، به نفع حاكمان ستم پيشه تبليغ مي كردند و حكومتشان را تثبيت مي كردند.