نكته ي ديگري كه در موقعيت امام باقر (عليه السلام) مهم است اين است كه او بازمانده ي جريان كربلا است. چنان چه مي دانيم او در حالي كه كودكي خردسال بود، در جريان اين حادثه به اسارت گرفته شد، او شاهد اين واقعه بود، و حوادث را درك مي كرد و همه آنها را به ياد داشت، از اين رو نفس و روح و خوني كربلايي داشت، و اين از مسائل بسيار مهم در شخصيت آن حضرت است، چرا كه او اين حادثه را درك كرد و از جزئيات و خصوصيات آن آگاه گشت و بار درد و رنج آن را به دوش كشيد.

اين مسأله از جايگاه ويژه اي نزد مسلمانان برخوردار است، چرا كه اين حادثه – چنانچه تمام مسلمانان مي دانند - به يك حادثه ي تأثير گذار در جامعه ي اسلامي مبدل گشته بود، و فرقي نمي كرد كه اين جامعه تن به حكومت بدهد يا ندهد. حتي خود يزيد هم از مواضع خود عقب نشيني كرد و مجبور شد پشيماني خود را نسبت به اين حادثه نشان دهد و سپس با بازماندگان اهل بيت بر اين اساس رفتار كرد كه خطاي بزرگي رخ داده است. البته اين حادثه اشتباهي نبود، بلكه ظلم و ستمي بود كه اتفاق افتاد. اما اين واقعه به گونه اي بازتاب داشت كه حتي حكومت نيز چاره اي جز اين نداشت كه آن را محكوم كند و از آن بيزاري بجويد. اين حادثه از چنين جايگاهي در ميان مسلمانان برخوردار شده بود. به همين دليل هم هر كه بازمانده ي اين حادثه بود، نقش و اهميت بسزايي در ميان مسلمانان از جهت روحي و معنوي داشت.