سليمان بن عبدالملك پس از برادرش زمام امور را به دست گرفت و روز جمعه دهم ماه صفر سال 99 به درك واصل شد.

او در آغاز زمامداري خود نرمش نشان داد و درهاي زندانهاي عراق را گشود و افراد بي گناه را آزاد كرد.

بر اثر ظلم و جنايات فراوان حجاج در دوران حكومت خود مردم سراسر مملكت از او ناخشنود بودند و كينه او را در دل داشتند. حاكمان نيرنگ باز اموي كه اين مسئله را متوجه شدند لباس ميش بر تن كرده و خود را در كنار مردم قرار داده و از كارهاي حجاج تبري و دوري مي جستند.

در يكي از روزهاي جمعه خالد بن عبدالله قسري حاكم مكه در نماز جمعه حجاج را فراوان ستود. پس از چند روزي نامه ي سليمان بن عبدالملك به او رسيد كه حجاج را دشنام داده بود. خالد جمعه ي ديگر به منبر رفت و گفت:

ابليس در زمره ي فرشتگان قرار داشت و چنان طاعت خود را نشان مي داد كه فرشتگان او را از خود برتر مي دانستند، اما خدا درون پليد او را مي دانست. چون خواست او را رسوا سازد به او فرمود تا آدم را سجده كند و با اين فرمان آنچه از ابليس بر فرشتگان پوشيده بود آشكار شد.

حجاج نيز تا اطاعت امير المؤمنين را نشان مي داد ما براي او فضلي قايل بوديم، اما خداوند امير المؤمنين را بر درون زشت او آگاه نمود و او را بر دست وي رسوا ساخت. اي مردم! حجاج را لعن كنيد، خدا او را لعنت كند. [1] .



[ صفحه 137]