بعد از سليمان، عمر بن عبدالعزيز در سال 99 به قدرت رسيد مدت حكومت او سه سال بود كه در رجب سال 101 مرد و قدرت به دست يزيد بن عبدالملك رسيد.

آنقدر كثافت كاري بني اميه زياد و بي حمد بود كه مردم روي كار آمدن عمر بن عبدالعزيز را رحمت و راحتي براي خويش مي دانستند.

موقعي كه «عمر بن عبدالعزيز» به حكومت رسيد، هيأتهايي از اطراف كشور به منظور عرض تبريك و تهنيت به خضور وي آمدند. از آن جمله هيأتي بود از حجاز، در آن هيأت نوجوان نابالغي بود كه در مجلس عمر بن عبدالعزيز بپا خاست.تا سخن بگويد عمر گفت: آنكس كه سنش از تو بيشتر است حرف بزند زيرا او به سخن گفتن شايسته تر است. نوجوان گفت: اي خليفه ي مسلمين اگر ميزان شايستگي سن بيشتر باشد در مجلس شما كساني هستند كه براي خلافت شايسته ترند.

عمر بن عبدالعزيز از سخن نوجوان به شگفت آمد او را تاييد كرد و اجازه داد سخن بگويد. نوجوان گفت: از كشور دوري به اينجا آمده ايم آمدن ما نه براي طمع



[ صفحه 138]



است نه به علت ترس، طمع نداريم و...

عمر بن عبدالعزيز گفت: اي پسر مرا موعظه كن نوجوان گفت: اي امير گروهي بر اثر حلم خداوند مغرور شدند و گروهي به مدح و تمجيد مردم، تو از كساني مباش كه حلم الهي يا تحسين مردم از آنها موجب غرورشان گرديده و دچار لغزش شده اند.

نوفل بن ابي فرات مي گفت: من نزد عمر بن عبدالعزيز بودم مردي نام يزيد را با لقب امير المؤمنين برد «عمر» به او گفت: او را امير المؤمنين مي خواني؟!! و دستور داد بيست تازيانه به او زدند. [1] .