ابوحمزه ي ثمالي روايت كرده است: روزي سعد بن عبدالملك خدمت امام باقر عليه السلام رسيد. سعد از فرزندان عبدالعزيز بن مروان بود. سعد مانند زنهاي مصيبت زده اشك مي ريخت. امام باقر عليه السلام فرمود: چرا گريه مي كني؟ سعد عرض كرد: چرا گريه نكنم و حال آنكه در قرآن مرا از شجره ي ملعونه (بني اميه) شمرده اند.

امام باقر عليه السلام فرمود: اي سعد! تو از آنها نيستي تو از آنها نيستي، تو از جمله افراد خاندان بني اميه هستي كه از خانواده ي اولاد پيامبر به شمار مي روي. مگر نشنيده اي اين آيه ي قرآن را كه خداوند از قول ابراهيم نقل مي كند:



[ صفحه 154]



«فمن تبعني فانه مني.» [1] .

«هر كس از من پيروي كند او از جمله ي ما مي باشد.»

امام باقر عليه السلام سعد را سعدالخير ناميده بود. [2] .