جابر بن يزيد جعفي مي كويد: روزي از مجلس «عبدالله بن حسن» گذشتم در حالي كه مي گفت: چه چيز، «محمد بن علي «(امام باقر عليه السلام) را بر مي فضيلت داده است و... بعد از چند روزي خدمت امام باقر عليه السلام رسيدم و گفته ي عبدالله را به آن حضرت عرض كردم، حضرت لبخندي زدند و به من فرمودند: جابر بنشين. اول كسي كه از اين درب وارد خواهد شد عبدالله بن حسن خواهد بود. من مرتب نگاه مي كردم تا ببينم چه كسي وارد خواهد شد با اينكه يقين داشتم امام عليه السلام راست مي گويد، ناگاه ديدم عبدالله با يك قيافه اي كه حاكي از خودخواهي است در حال وارد شدن است.

حضرت باقر عليه السلام فرمود: عبدالله تو مي گفتي چه چيز، «محمد بن علي» را بر من فضيلت داده است با اينكه حضرت محمد و علي، هم جد اوست و هم جد من هستند و بعد امام باقر عليه السلام فرمود: اي جابر گودالي را آماده كن و آَّ را پر از هيزم كن و آنگاه آن را آتش بزن. جابر مي گويد: گودال را آماده كرديم و همينكه آتش را روشن كرديم و افروخته شد و به صورت خرمني گداخته درآمد، حضرت باقر عليه السلام نگاه خود را به جانب عبدالله كردند و فرمودند: اگر معتقدي كه داراي آن مقام هستي داخل



[ صفحه 156]



اتك برو كه بو را زيان نمي رساند. در اينجا «عبدالله» مات و متحير شد و نتوانست چيزي بگويد. امام باقر عليه السلام لبخندي زدند و فرمودند: اي جابر «بهت الذي كفر.» [1] .