زيد در مدينه در خانه ي حضرت علي عليه السلام زندگي كرده است. پس از آنكه به فرمان خداوند، دربهاي مسجد، جز درب خانه اميرمؤمنان عليه السلام بسته شد، فرزندان اميرمؤمنان در آن خانه اقامت داشتند و درب آن خانه به طرف مسجد باز بود تا زمان «عبدالملك بن مروان» كه خواست آن باب را مسدود سازد. در اين حال «زيد بن علي» در آن خانه ساكن بود. به وي تكليف خروج از خانه را كردند، جناب نپذيرفت. پس به زور و عنف وي را از خانه بيرون راندند، كه بر اثر آن بني هاشم و اهل مدينه از آن ستم بانگ به آسمان بلند كردند. زيد بن علي از آن اجحاف و شكنجه به قبر مطهر حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم پناه برد و اعتكاف گزيد و آن خانه را خراب كردند. با اين حال زيد التزام و مجاورت حرم مطهر را ترك نكرد و از مدينه بيرون نرفت، تا روزگار عبدالملك سپري شد و نوبت به هشام بن عبدالملك رسيد، هشام نير بر همان طريقه اسلاف خويش در اذيت و ضرر زدن به خاندان شريف پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم اصرار مي ورزيد. [1] .