با توجه به مطالب گذشته ديديم كه براي امام محمدباقر (ع) از نظر سياست عصر كه قيام ابومسلم خراساني و علويان طبرستان - و تشكيل دولت مستقل در اندلس - و سركشي فرماندهاني بزرگ از عرب و عجم و اشتغال خلفاي مرواني به عيش و نوش و شهوات و بدمستي هاي وقاحت آميزي در زندگاني آنها ديده شد يك انقلاب فكري به وجود آورد كه هر دسته از احزاب سياسي در مقام روي كار آوردن طرفداران خود بوده اند و براي اين كار فعاليت مي كردند يك دسته طرفداران آل علي در طبرستان مشغول اقدامات نبودند و يك دسته از ايرانيان پيروان اميرالمؤمنين براي روي كار آوردن اولاد او در خراسان و حجاز فعاليت مي كردند و زمينه را صاف كردند به امام زين العابدين پيشنهاد كردند قبول نفرمود به امام محمدباقر پيشنهاد



[ صفحه يازدهم]



كردند رد كرد فرمود مقدور نيست در خاندان ما باشد هنوز مأيوس نبودند باز فعاليت در اطراف كار زيد و يحيي كردند كه آنها هم كشته شدند و چون سيل افكار به مخالفت امويان جريان يافت در مقام برآمدند كه اگر آل علي قبول نكردند سر از اطاعت خلفا و فرماندهان بپيچيند تا آنكه عموزادگان آل علي به فكر افتادند و ابومسلم خراساني براي آنها فعاليت شاياني نمود و دعوت خود را كه در اطراف علويان بود به جانب عباسيان برگردانيد