و مطلب ديگري كه در اين كتاب ارتباط و اختصاص دارد موضوع علم امام است كه ما در كتاب مستقلي درباره تنزيه امام و رساله مستقلي در موضوع علم امام و منابع علم امام بحث كرده ايم و چون گسترش علوم اهل بيت از امام محمدباقر عليه السلام شروع شده لازم ديديم كه اجمالا از علم امام و منابع علوم امامت سخني به ميان آوريم.

در جلد دوم سر تفوق شيعه در موضوع علم و اينكه آيا علم غيبت كه مخصوص به ذات اقدس حق تعالي و در آخر سوره لقمان بيان فرموده آيا به بندگان خود هم از اين علم افاضه مي فرمايد.

ان الله عنده علم الساعه و ينزل الغيب و يعلم ما في الارحام و ما تدري نفس ما تكسب غدا و ما تدري نفس باي ارض نموت ان الله عليم خبير.

يا نه و در صورت افاضه و اشراق به چه صورت و به چه وسيله و به چه مقدار از علوم غيبي را به بندگان تربيت شده خود افاضه اشراق مي فرمايد...

در كتاب مباني علوم ائمه عليه السلام هم در اين زمينه بحث مستوفي نموديم و معلوم شد ذات اقدس حق تعالي جل شانه براي آنكه بندگان مستعد و لايق و تربيت شده را كه تصريح فرموده الا من ارتضي از آنها در عبوديت و اطاعت راضي باشد از آن علوم غيبي به آنها عنايت و افاضه فرموده و اگر چنين نبود كي مي دانست كه خدا علوم غيبي دارد كه اعلام فرمود (لا يعلم الغيب الا هو) و ان علوم در تكوينيات است نه در تشريعيات براي معرفي و شناخت امام و محبت خود در ميان بشر از آن علوم به آنان افاضه و اشراق فرمود تا بدان علوم از ديگران ممتاز باشند و معجزه هم همين است كه ديگران عاجز از آوردن به مثل آن و دانستن آن علوم باشند.