بازگشت

پدر و مادر امام محمدباقر


مورخين و محدثين اتفاق دارند كه مادر امام محمدباقر عليه السلام فاطمه بنت حسن بن علي المجتبي سبط اكبر مي باشد و كنيه او ام عبدالله بود و ام الحسن هم گفته اند و اين امام اولين نقطه التقاء بين سبطين است كه سادات حسني و حسيني و فاطمي و علوي همه بايد به امام محمدباقر عليه السلام برسند و لذا سادات طباطبائي به كساني اطلاق مي شود كه به اين امام سند اتصال شجره خود را برسند.

ابوالصباح نقل مي كند كه پس از فاطمه زهرا (س) زني مانند فاطمه دختر امام حسن مجتبي عليه السلام به آن نبالت شأن و جلالت قدر و شباهت در سيرت و صورت نيامده است.

شافعي مي نويسد: مادر امام محمدباقر مكنات به ام الحسن و ام عبدالله بود كه نامش فاطمه بنت حسن بن علي است.

در اصول كافي شرحي در مقام جلالت اين بانوي مجلله مي نويسد از آن جمله از حضرت امام محمدباقر (ع) روايت مي كند كه فرمود مادر من پاي ديوار شكسته نشسته بود ديوار مشرف بر خراب شدن بود و صدائي به گوش مادرم رسيد مادرم بدست خود اشاره كرد فرمود لا و حق المصطفي ما اذن الله لك في السقوط يعني به حق حضرت مصطفي خداوند اذن نداده تو را بر سر ما خراب شوي آرام باش ديوار همان قسم معلق ماند تا مادرم از پاي ديوار



[ صفحه 9]



گذشت آن وقت ديوار فرود آمد پدرم كه شنيد صد اشرفي تصدق داد حضرت امام جعفر صادق عليه السلام درباره فاطمه بنت حسن عليه السلام مي فرمايد

كانت صديقة و لم تدرك في آل الحسن امرأة مثلها فرمود فاطمه دختر امام حسن مجتبي يك صديقه و راستگوئي بود كه در خاندان آل حسن نظير نداشته است و از اين روايات استفاده مي شود كه اين بانوي مجلله داراي مقامات علمي بود و تصرف در عالم كون به اجازه حق داشته و از آينده خود و اينكه حامل مقام امامت بود خبر داشته است بايد هم چنين باشد كه بانوان خاندان عصمت و طهارت تربيت شده مهد علم و امامت بود و اين مرتبه را تا حدي به ارث برده اند آنها صدفهاي حامل به لؤلؤ درخشان بود كه پرتوافكن دانش و بينش شده اند و بهترين شاهد صادق اين است كه اين شخصيت بزرگ نقطه التقاء و مركز اتصال دو صف از خاندان رسالت بوده اند كه از امام حسن مجتبي عليه السلام و امام حسين سيدالشهداء در سلسله حسب و نسب به هم مي پيوندند و سادات طباطبائي از مفاخر عالم در ميراث فضيلت اخلاقي و سيادت مي باشند.