در جود و بخشش مردي جواد و كريم بود عامه و خاصه در نظرش از جهت بخشش و اكرام و انعام مساوي بودند سليمان بن دمدم مي گويد هر وقت جايزه مي داد و انعام مي فرمود كمتر از پانصد و ششصد درهم نبود و هيچ وقت از صله دادن و انعام و اكرام ملول و خسته و دلتنگ نبود.

هر وقت به سائل چيزي مي داد مي فرمود خداوند به تو و اين وجه براي تو بركت عنايت فرمايد كمتر شد كه سائلي از در خانه او محروم برگردد و مأيوس شود اكثر از پشت در به سائل چيزي مي داد مي گفت خذ هذا و نمي گذاشت بفهمد يا او را بشناسد.

از آثار امام محمدباقر عليه السلام مستفاد مي گردد كه آن حضرت هيچ وقت چيزي براي خود ذخيره نگاه نمي داشته و هر چه مي رسيده بين بني هاشم و بني فاطمه و علويين تقسيم مي فرمود و اگر كسر داشتند قرض مي كرده تا خداوند برساند و قرض خود را ادا نمايند و از طرفين فقراء مدينه مخصوصا علويين كه داراي صدقاتي بودند دست تنگ نشوند از اين گذشته اصحاب امام محمدباقر عليه السلام كه جمعيت انبوهي بودند همه آنها از جهت معيشت كمك هائي از امام



[ صفحه 52]



مي گرفتند تا بتوانند در قبال يك طبقه مردم متمول و ثروتمندي كه حاشيه نشين بني مروان بودند اظهار بي نيازي كنند و به نشر اخبار آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم بپردازند و لذا از مجموع اخبار چنين معلوم مي شود كه امام محمدباقر عليه السلام از نظر اداره امور معيشت خويشان نسبت به درآمد خود بسيار در زحمت بوده اند و آنچه مي آمد با ديگران با هم صرف مي فرمود.