غلام امام محمدباقر عليه السلام مي گويد بهترين خوراك ها را به من مي داد و بهترين لباس ها را به من مي پوشانيد و دراهم بسيار به من عطا مي كرد مي گفتم يابن رسول الله كافي است مي فرمود يا سلمي ما حسنة الدنيا الا صلة الاخوان و المعارف او مي گفت هر وقت جايزه مي داد كمتر از پانصد و ششصد درهم نبود و گاهي هزار درهم جايزه مي داد و مي فرمود از خجالت اخوان ملول نشويد.

اسود بن كثير گفت شكايت كردم خدمت امام محمدباقر از جفاي دوستان فرمود

فقال بئس الاخ اخ يرعاك غنيا و يقطعك فقيرا آنگاه امر كرد غلامش هفتصد درهم به من داد فرمود آن را خرج كن تا تمام شد باز نزد ما بيا آنگاه فرمود اعرف الموده في قلب اخيك بماله في قلبك دوستي برادران را از قلب خود جستجو كن آيا چه اندازه حاضري در راه دوستي آنها صرف مال كني همان نمونه دوستي است كه از او در تو وجود دارد

قال (ع) ما من شي ء الا و له جزاء الا دمعه فان الله يكفر بها بجور الخطايا [1] .

فرمود هيچ چيزي نيست كه جزا نداشته باشد مگر اشك چشم گريان كه آن خود وسيله



[ صفحه 54]



بخشش خطايا است امام پنجم براي آنكه مردم را به اين صفت ممدوحه تشويق و ترغيب فرمايد از اخبار و احاديث اجدادش بسيار نقل فرمود كه جود و بخشش سبب تكريم و ترفيع قدر و منزلت صاحبش مي گردد و او را در نظر مردم و خلق و خالق بزرگ مي دارد و خداوند هم كه رضاي خود را در رضاي خلق قرار داده از او راضي مي گردد - اين گذشت و بخشش تنها نسبت به انسان و خويشان و دوستان نيست مرد بخشنده و كريم الطبع نسبت به هر حيواني كه روزي خور او باشد و هر درخت و مرغ و ماهي و حيوانات اهلي و وحشي كه اسير او باشند مورد كرم و انفاق و محبت او قرار مي گيرند و بزرگ قوم بايد در فكر جوانان بي زن و دختران بي شوهر و زنان بيوه و شوهرمرده و ايتام و مساكين و بينوايان و فقرا باشد بايد امر معيشت آنها را اداره كند و به همين دليل اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمود من بايد مثل حقيرترين افراد كشور اسلام زندگي كنم تا او دلخوش باشد كه اميرش چون اوست و خداوند هم امير را به غضب نگيرد كه امير قومي به انواع ملبوس و مطعوم و مسكن و مركوب مرفه باشد ولي رعيت فاقد همه چيز باشد