آبي در كتاب نثرالدرر روايت مي كند كه امام محمدباقر (ع) يك روز به اصحابش فرمود آيا هيچ كدام شماها شده كه دست در جيب برادرتان كنيد و به قدر احتياج برداريد و بعد به جاي او بگذاريد.

قال (ع) يوما لاصحابه ايدخل احدكم يده في كم صاحبه فيأخذ حاجته من



[ صفحه 62]



الدتانير قالوا لا قال فلستم اذا باخوان گفتند نه چنين نشده فرمود پس هنوز شما با هم برادر نيستيد.

برادر ايماني كسي است كه به درد دل يكديگر برسند و آن قدر با هم وحدت و اتحاد داشته باشند كه اگر نيازي پيدا شد و تهي دست بود دست در جيب برادرش كرده به قدر احتياج بردارد و بعد به جاي او بگذارد و آن برادر هم نپرسد چه كردي و چه مبلغ برداشتي و كي به جاي آن مي گذاري.

نگارنده اضافه مي كند كه امروز اكثر جيب برها بر مي دارند ولي گذاشتن بجاي آن با خداست درسي كه امام محمدباقر عليه السلام از فضيلت نفساني در مواسات و مساوات و ايثار و حقوق برادري داد تاكنون كسي نداده است - اين مكتب فضيلت در دنياي بشريت و در ميان ملل و اديان آسماني هم نظير نداشته و ندارد زيرا آنها خودشان علم را با عمل و تقوي را با فضيلت به هم آميخته ترجمان درس ديني بودند مردم هم كه مي ديدند پيشوايان ديني آنها چنين سرگرم علم و عمل و دانش و بينش هستند به معني حقيقي تشيع قدم جاي قدم آنها مي گذاشتند و در نتيجه به عالي ترين مقام انسانيت رسيدند ولي امروز كه ما مسلمانان از اسلام جز نامي نداريم و اين فضائلي كه امام عليه السلام به ما آموخته اند به هيچ يك عمل نكرديم و لذا در سير انحطاط مي رويم بزرگترين برنامه در تحكيم مباني سازمان اجتماعي اسلام چنانچه در جلد پيشواي اسلام نوشتيم همين عقد اخوت و درس برادري و برابري و مساوات و مواسات است كه حرف به حرف و كلمه به كلمه عمل مي شد و امروز دو صد بلكه دو هزار گفتار چون يك كردار نيست اميدواريم خداوند ما را در مكتب اين امام از آموزش و پرورش او بهره مند سازد شرح مفصل علل و عوامل ترقي و تكامل و اسباب تنزل و انحطاط مسلمين را در كتاب جهان اسلام و اسلام در جهان نگاشته ايم كه اكنون نمي خواهم در آن مرحله وارد گرديم.



[ صفحه 63]