امام محمدباقر عليه السلام قبل از هر چيز مردم را به توجه به قرآن و خواندن و فهميدن و به كار بستن تعليم فرمود - زيرا منبع علم و دانش و سرچشمه معارف و بينش قرآن است و اين كتاب آسماني است كه به منظور تهذيب اخلاق عمومي تمام علوم و فنون معموله بشري را به طريقت بيان فرموده.

در اصول كافي از سعد خفاف روايت كرده كه حضرت امام محمدباقر عليه السلام فرمود

يا سعد تعلموا القران فان القران يأتي يوم القيمة في احسن صورة ينظر اليها الخلق و الناس صفوف عشرون و مائة الف صف ثمانون الف صف امة محمد (ص) و اربعون الف صف من سائر الامم فياتي علي صف المسلمين في صورة رجل فليسلم فينظرون اليه ثم يقولون لا اله الا الله السليم و الكريم ان هذا الرجل من المسلمين تعرفه بنعته و صفته غير انه كان اشد اجتهادا منافي القرآن فمن هناك اعطي من البهاء و الجمال و النور ما لم نعطه ثم ياتي علي صف الشهداء فينظر اليه الشهداء ثم يقولون لا اله الا الله الرب الرحيم ان هذا الرجل من الشهداء نعرفه بسمته و صفته غير انه من الشهداء البحر فمن هناك اعطي من البهاء و الفضل ما لم نعطه

فرمود اي سعد قرآن را بياموزيد زيرا قرآن در روز قيامت در نيكوتر صورتي كه مردمان بدان متوجه شوند مي آيد و در قيامت مردمان بر يك صد و بيست صف آراسته مي شوند و از اين جمله هشتاد صف امت محمد صلي الله عليه و آله و سلم مي باشند و چهل صف از ساير امتها هستند

فرمود قرآن بر چهره مردي مسلمان بر صف مسلمين نمايان مي گردد چون مسلمانان بر آن چهره فروزان نگران مي گردند و از ديدن آن چون گل مي شگفند و بر وحدانيت خداوند اعتراف مي نمايند گويند اين مرد از همان مسلمانان است كه در خواندن قرآن و اجتهاد و كوشش او در قرآن شديدتر و فزون تر بوده و از اين جهت است كه آن فر و بها و نور جمال عطا يافته است



[ صفحه 152]



كه ما نيافته ايم و از آن بعد بر صف شهداء عبور مي دهد و شهدا را در آن چهره تابنده نوراني مي نگرند و مي گويند خدائي نيست جز خداي مهربان و اين مرد از جمله شهداست كه اين مقام به او اعطا شده.