علامه اربلي در كشف الغمه مي نويسد به نقل نثرالدرر كه عبدالله بن معمر ليثي گفت يا ابوجعفر مرا درباره متعه فتوي ده چه كنم.

فقال احلها الله في كتابه و سنها رسول الله و عمل بها اصحابه

فرمود قرآن دستور داده پيغمبر سنت نهاده و اصحاب رسول خدا عمل كرده اند.

عبدالله گفت عمر نهي كرده است فرمود پس تو بر قول رفيقت عمل مي كني و من بر قول پيغمبر خدا كه زبان وحي و الهام ربوبي بوده است.

پرسيد كدام زنان را مي توان متعه كرد فرمود آن زني كه مانع شرعي نداشته و راضي باشد فرمود خداوند براي رفع مشكل زندگي شما متعه را حلال نمود تا زن و مردي در فشار رفع غرايز طبيعي نباشند و كارشان به زنا و فساد و فحشاء نكشد عبدالله از اين تعليم مشعوف شد و گفت و الله شماها ميوه درخت علم و فضيلت هستيد كه مردم را به وظيفه خود هدايت و ارشاد مي فرمائيد.



[ صفحه 203]



در همين يك درس اجتماعي از روي انصاف و وجدان با توجه به قوانين ساير كشورهاي غير مسلمان و مذاهب عالم بشريت ملاحظه فرمائيد آنهائي كه طلاق ندارند و حق گرفتن يك زن بيشتر ندارند چه ميليون ها دختران و زنان آنها به فحشاء گرائيده و در آن به فحشا مبادرت مي كنند اسلام دين سهله و سمحه براي تسهيل كار بشر كه فرمود يريد بكم اليسر و لا اريد بكم العسر منظور ما آسان كردن كار شما اي مسلمانان بود نه گره بر روي گره زدن و مشكل به وجود آوردن چقدر كار مسلمين در متعه و زن منقطعه و صيغه آسان شده و چه خاندان هاي توانا از خانمان هاي ضعيف پرستاري مي كردند.