و من يؤتي الحكمة فقد اوتي خيرا كثيرا

ابوبصير از بزرگان اصحاب فقاهت و حكمت است كه در ملازمت امام محمدباقر عليه السلام استفاده مي كرد.

علامه مجلسي روايت مي كند كه ابوبصير پرسيد معني اين آيه چيست؟

حضرت امام محمدباقر عليه السلام فرمود ظاهر آيه اين است كه هر كس را خداوند حكمت عنايت فرمايد خير بسياري يافته است و مراد از حكمت معرفت است و مقصود از معرفت شناختن امام و اجتناب از كباير است و كباير آن است كه خداوند كيفر آن را آتش جهنم قرار داده.

ابوبصير باز نقل مي كند كه فرمود ادعو الناس ما في يدي ما مردم را مي خوانيم به آنچه در دست داريم و آن دين و علم و حكمت است كه اصل و حقيقت آن به دست اهل بيت است و ما هستيم كه به مردم افاضه مي كنيم - و خلق را ارشاد و هدايت مي نمائيم.

و به منطقي كه سابقا گفتيم امام عليه السلام به مقتضاي علم و حكمت خود به هر كس هر چه در خور استعداد و لياقت اوست علم و دانش را مي آموخت و آنها را ارشاد و هدايت مي فرمود.

امام عليه السلام در خلال تعليمات و تربيت خود فرمود پيروان ما ساكت و آرام در شنيدن علم و حكمت باشند تا از اسرار و رموز فلسفه و حكمت بهره مند شوند - و گاهي آنها را مأمور اظهار اين علوم مي كردند و بعضي اوقات به كتمان دانش و سكوت برگزار كردند.