حضرت امام محمدباقر عليه السلام در ذيل تفسير قرآن و فيض در صافي و هم چنين در علل الشرايع شيخ صدوق عليه السلام مفضل بن عمرو روايت نموده كه فرمود ما مبين و مفسر قرآن هستيم هر كس دوست علي بن ابيطالب باشد او مؤمن است و هر كه دشمن و بدخواه او باشد كافر است.

قال (ع) لان حبه ايمان و بغضه كفر و انما خلقت الجنة لاهل الايمان و خلقت النار لاهل الكفر فهو (ع) قسيم الجنة و النار لهذه العله و الجنة لا يدخلها الا اهل محبته و النار لا يدخلها الا اهل بغضه

چون حب علي ايمان و بغض او كفر است و خلقت بهشت براي مؤمنين است كه علي امير آنهاست و دوزخ براي كافرين است و لذا علي قسمت كننده اهل بهشت و جهنم است.

مفضل پرسيد يابن رسول الله آيا انبياء و اوصياء آنها هم علي را دوست مي داشتند و دشمنان آنها دشمن وي بودند در حالي كه علي در عصر آنها در ظاهر نبود.



[ صفحه 224]



امام پنجم فرمود مگر نمي داني كه پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم در روز خيبر چنين فرمود

قال (ص) اما علمت ان النبي (ص) قال يوم الخيبر لاعطين الراية غدا رجلا يحبه الله و رسوله و يحب الله و رسوله ما يرجع حتي يفتح الله علي يديه

يعني فردا پرچم فتح و ظفر را به دست كسي خواهم داد كه خدا و رسول او را دوست دارند و او هم خدا و رسولش را دوست دارد و پيغمبران سبق و اوصياء آنها در يك مكتب تربيت شده بودند علي را دوست مي داشتند و به دوستي او مكلف بودند و چگونه مي شود پيغمبر كسي را كه خدا و رسول او را دوست مي دارند دوست نداشته باشند.