قطب راوندي در خرايج از ابي بصير روايت مي كند كه گفت از حضرت صادق عليه السلام شنيدم فرمود پدرم مريض شد مرض شديدي كه ما خائف شديم و من بالاي سر او گريان شدم و اصحاب با نظر حسرت و تأسف به او مي نگريستند در آن حال شدت مرض فرمود من از اين مرض نخواهم مرد بلكه شفا خواهم يافت پس از آن چندي حال پدرم خوب شد تا يك روز فرمود من امروز خواهم مرد و همان روز درگذشت.

كليني نيز نظير اين روايت را آورده كه حضرت صادق (ع) فرمود پدرم مريض شد و شروع فرمود به وصيت درباره غسل و كفن و دفن و محل قبر - عرض كردم آثار مرگ در شما نمي بينم فرمود اي فرزند من اكنون از پشت ديوار صداي پدرم علي بن الحسين را شنيدم كه فرمود يا محمد تعال عجل زود به طرف ما بيا

هشام بن سالم از حضرت صادق عليه السلام نقل مي كند كه همان شب كه مي خواست از دنيا برود فرمود يا بني هذه الليله التي وعدتها اين همان شب موعود است كه نزديك روشني صبح من خواهم رفت. [1] .

و باز روايت مي كند كه همان شب امام محمدباقر عليه السلام مشغول مناجات بود و آن شبي بود كه پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم قبض روح شد روز 7 ربيع الاول سال 114 و ممكن است اين روايت با روايتي كه اهل سنت براي دفن پيغمبر در 12 ربيع الاول نوشته اند منطبق شود زيرا چند



[ صفحه 397]



روز بدن مقدس پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم روي زمين براي نماز گزاردن مردمان مسلمان بود و شايد 12 به خاك سپرده شد.