السلام عليك يا باقر علم النبي

و جعلنا هم ائمة يهدون بامرنا [1] .

خداي تبارك و تعالي فرمود: ما امامان معصوم را پيشواي مردم قرار داديم تا مردم را هدايت و رهبريت نمايند گرچه دوران امام حسن (عليه السلام) و حضرت امام حسين (عليه السلام) تاريك ترين از نظر اختناق و خود سرانه و خود كامه بني اميه بوده است كه اختناق و رياكاري و جهل و ناداني به حد اعلاي خود رسيده بود همانطور كه از فرمايشات حضرت امير (عليه السلام) در اواخر عمر شريف خود مشهور است آنجا كه فرمود:

انكم في زمان اقائل فية بالحق قليل و لسان عن الصدق كليل.

يعني حضرت امام حسن (عليه السلام) و حضرت امام حسين (عليه السلام) در زماني قرار گرفته بوده اند كه گوينده حق در اين زمان كم بوده است و با زبان از بيان گفتار حق خسته و نارسا و ناگوياست كسي كه از حق دفاع كند خوار و ناتوانست مردم در زمان حكومت بني اميه بت پرست و شارب خمر كه با سگ و بوزينه و شراب شكار و زشتي سروكار داشته مواجه گرديدند.

جوانان آنها بداخلاق و پيران آنها گناهكار عالمان آن روزگار مثل ابوهريره و كعب الحبار يهودي زاده كه كوچكان بر بزرگان ارزشي ننهاده و آنان را محترم نمي شمارند و اغنياء و ثروتمندان به امور فقراء تكفل و رسيدگي نمي نمايند.



[ صفحه 11]



بالاخره از اين دو امام با آنكه علاوه بر طول مدت حيات و زندگي پربركت اين دو امام همام طبعا بايد هزاران حديث و روايت و خطب و موعظه و تفسير قرآن در دست باشد و حال آنكه بيش از چند حديث معدود و انگشت شمار و تفسير نرسيده.