امام باقر عليه السلام گرچه بر اساس حفظ مصالح مهمتر، بر ضد طاغوت ها، قيام مسلحانه نكرد، ولي با انقلاب فرهنگي و شكل دادن به شيعيان، و آشكار كردن خط فكري تشيع، بذر انقلاب و قيام بر ضد طاغوت ها را در قلوب مي پاشيد، از اين رو از طرف هشام بن عبدالملك، از مدينه به شام تبعيد گرديد، چنان كه شرح آن خواهد آمد.

از آنجا كه وجود امام، در شرايط عصر خودش، يگانه محور تشيع بود و حفظ محور براي حفظ تشيع، بسيار لازم بود، لذا امام باقر عليه السلام در پشت سپر تقيه، و در زير چتر تاكتيك، انقلابيون را رهبري مي كرد، و هرگز راضي نبود حتي يك لحظه طاغوت ها زنده باشند.

بر همين اساس، آن حضرت به طور مكرر، مردم را بر ضد طاغوت هاي عصرش تحريك مي كرد، و قيام انقلابيون مانند مختار



[ صفحه 78]



و زيد و كميت اسدي و امثال آنها را تأييد مي نمود، در اينجا براي روشن شدن مطلب به نمونه هاي زير توجه كنيد: