كميت بن زيد اسدي از شاعران زبردست از دودمان بني اسد است كه معاصر امام باقر و امام صادق عليه السلام بود او در سال 60 هجري در كوفه متولد شد و سرانجام در سال 126 در عصر خلافت مروان بن محمد (چهاردهمين خليفه اموي) در سن 66 سالگي به شهادت رسيد. [1] .

كميت از شاعران شيعه و رادمردان آزاده و متعهدي بود كه همواره در مدح امامان خاندان رسالت، شعر مي سرود و مي خواند، و از مخالفان و طاغوتيان بدگويي مي كرد. شمشير زبانش همچون شراره هاي آتش بود كه بر سر طاغوت هاي بني اميه مي ريخت و سر تا پاي آنها را مي سوزانيد. [2] .

روزي در مدينه به محضر امام باقر عليه السلام رفت، و بعضي از اشعار خود را خواند تا به اين شعر رسيد:



و قتيل بالطف غودر منهم

بين غوغا امة و طغام



يعني: «شهيد كربلا هنگامي كه مي خواست سخن بگويد و مردم را آگاه كند، آن مردم فرومايه، با هياهو و غوغا، مانع شنيدن سخنان آن حضرت شدند.»

امام باقر عليه السلام با شنيدن اين شعر منقلب شد و گريه كرد و فرمود:



[ صفحه 84]



«اي كميت! اگر در نزد ما مال و ثروتي بود به تو مي داديم، اما به تو همان سخن را مي گويم كه پيامبر صلي الله عليه و آله به حسان بن ثابت فرمود؛ تو تا آنگاه كه از ما خاندان دفاع مي كني مورد تأييد روح القدس (جبرئيل) مي باشي.» [3] .

با اين كه كميت اسدي، به جرم آزادي خواهي و مبارزه با طاغوت هاي عصرش با شمشير زبان، و اشعار بسياري كه در اين راستا سرود و خواند [4] همواره فراري بود و خود را از چشم انداز جلادان طاغوت ها پنهان مي نمود، در عين حال امام باقر عليه السلام با كمال صراحت، او را تأييد مي كرد و براي او دعا مي نمود، گاه مي فرمود:

يا كميت لا تزال مؤيدا بروح القدس ما نصرتنا بلسانك و قلت فينا:

«اي كميت! مادام كه با زبانت ما را ياري مي كني و در شأن ما سخن مي گويي، مورد تأييد روح القدس (جبرئيل) هستي.» [5] .

زماني براي كميت دعا مي كرد و مي گفت:

اللهم اغفر للكميت ما تقدم من ذنبه و ما تأخر:

«خدايا گناهان گذشته و آينده ي كميت را بيامرز» [6] .

و وقت ديگر در مكه، روبروي كعبه مي ايستاد و مكرر براي



[ صفحه 85]



كميت دعا و طلب آمرزش مي نمود. و سه بار عرض كرد:

اللهم ارحم الكميت و اغفر له:

«خدايا كميت را مشغول رحمتت كن، و او را بيامرز.» [7] .

هنگامي كه كميت دستگير شد، هشت نفر از جلادان طاغوت، شمشيرهاي خود را بر شكم كميت نهادند و فشار دادند، خون از بدن او به جريان افتاد، و همچنان ادامه يافت تا شهد شهادت نوشيد، در لحظات آخر عمر، سه بار گفت:

اللهم آل محمد صلي الله عليه و آله:

«خدايا! هدفم دفاع از حريم آل محمد صلي الله عليه و آله است.» [8] .

پر واضح است كه تأييد امام باقر عليه السلام از چنين قهرمانان آزاده، در حقيقت تأييد نهضت شيعي، و تثبيت خط فكري مبارزه دائم با طاغوتيان بود.