طاغوت هاي اموي و عباسي همچون طاغوت هاي كنوني وهابي، به امور ظاهري حج، اهميت بسيار مي دادند و مردم را سرگرم و غافل نگه داشته و از اهداف حقيقي حج، منحرف مي نمودند، حج را وسيله اي براي حفظ خود نموده بودند، نه فرهنگي براي حفظ آرمان هاي مقدس اسلامي و رفع هر گونه تبعيض و بي عدالتي.

امام باقر عليه السلام در فرصت هاي مناسبي به افشاگري مي پرداخت و حج كوركورانه ي آنها را محكوم مي نمود، و مردم را به حج ابراهيمي و حج راستين، دعوت مي كرد، در اين راستا، به روايت جالب زير توجه كنيد:

ابوبصير از شاگردان برجسته ي امام باقر عليه السلام نابينا شده بود، يك



[ صفحه 87]



سال همراه امام باقر عليه السلام در انجام مناسك حج شركت كرد، ابوبصير در كنار كعبه، صداي ناله و گريه ي بسيار از حاجيان شنيد، گول ظاهر را خورد و به امام باقر عليه السلام عرض كرد:

ما اكثر الحجيج و اعظم الضجيج:

«چه قدر حاجي زياد است و گريه ي مردم عظيم است!!»

امام باقر عليه السلام بي درنگ فرمود:

بل اكثر الضجيج و اعظم الحجيج؟

«بلكه چقدر ناله و گريه زياد است، ولي حاجي (حقيقي) اندك است!»

سپس فرمود: آيا دوست داري به عمق درستي گفتارم آگاه گردي، و به روشني ببيني كه حاجي اندك است؟!

در اين هنگام امام باقر عليه السلام دستش را بر چشمان ابوبصير كشيد، و دعا كرد، ابوبصير همان دم بينا شد و به حاجي هاي اطراف كعبه نگاه كرد.

ابوبصير مي گويد: به صحنه ي اجتماع حاجيان نگاه كردم، ديدم اكثر مردم، به صورت ميمون و خوك هستند، و مؤمن در ميان آنها همانند ستاره ي درخشنده در تاريكي است، به امام عرض كردم: «آري همان گونه كه فرمودي حاجي اندك است و گريه كننده بسيار است.»

سپس امام عليه السلام دعا كرد و چشمان ابوبصير به حال قبل بازگشت. [1] .



[ صفحه 88]