اين نمونه ها بيانگر آن است كه امام باقر عليه السلام نه تنها هيچ گونه سازش و ارتباطي با خلفا و طاغوتيان نداشت، بلكه در هر فرصت مناسبي، اعتراض خود را نسبت به آنها آشكار مي ساخت، و تاكتيك ها و تقيه ي امام نسبت به حفظ شاگردانش، حكايت از آن دارد كه طاغوتيان از روش و شيوه ي آن حضرت، هراسناك بودند، از اين رو او و شاگردانش را با تهديد و ضرب و شتم، در سانسور و خفقان قرار مي دادند، اگر امام باقر عليه السلام به آنها كاري نداشت. و به اصطلاح در سياست دخالت نمي كرد، چنين وضعي هرگز به پيش نمي آمد، امام در عين حال، با انقلاب فرهنگي، و تعقيب نهضت فكري تشيع سرخ علوي، به مبارزه ي خود ادامه مي داد، تا آن كه او را به شهادت رساندند.