امام باقر عليه السلام در رعايت اخلاق نيك و صفات عالي انساني، نمونه اي از انسان هاي بسيار برجسته بود، و علم را با حلم و تحمل و خويشتن داري آميخته بود، چنان كه خود فرمود:

ما شيب شيي ء بشيي ء احسن من حلم بعلم:

«هيچ چيزي با چيز ديگري آميخته نشد كه زيباتر از مخلوط شدن حلم با علم باشد.» [1] .

در اين راستا به اين نمونه ها توجه كنيد:

1- روزي يك نفر نصراني، به امام باقر عليه السلام (جسارت كرد و) گفت:

انت بقر:

«تو گاو هستي.»

آن حضرت در جواب فرمود:

انا باقر:

«من باقر هستم.»

نصراني گفت: «تو پسر زن آشپز هستي!»

امام باقر عليه السلام فرمود: «آشپزي شغل مادرم است.»

نصراني گفت: «تو پسر كنيز سياه، زنگي و بد زبان هستي.»

امام باقر عليه السلام فرمود: «اگر اين نسبت هايي كه به مادرم دادي،



[ صفحه 120]



راست است، خدا او را بيامرزد، و اگر دروغ است، خدا تو را بيامرزد.»

نصراني (وقتي كه آن حضرت را در چنين جايگاه ارجمندي از اخلاق ديد) تحت تأثير قرار گرفت و مسلمان شد. [2] .