مناقب حضرت باقر (ع)
از ويژگي هاي امام باقر عليه السلام اين است كه حالت هاي تمام موجودات جهان برْ ايشان عرضه شده بود. مظهر كمال آدميت كه امام است، از نام و نشاني همه آفريده هاي جهان آگاه است. چون مردم آن زمانه، از امامان معصوم عليهم السلام برهان و دليل مي خواستند، تصرف امام در عالم خلقت و سخن گفتن با حيوانات و سنگريزه ها و پرندگان و اقرار به ولايت امامان، توسط آن ها ـ حيوانات، سنگريزه ها و پرندگان ـ ، نشانه اي براي مردم بود. «جابر بن يزيدجُعْفي» از شاگردان امام باقر عليه السلام مي گويد: «در سفر حج، با امام باقر عليه السلام ، بر شتري سوار بودم؛ مرغي آمد و بر چوب محمل نشست، خواستم او را بگيرم، امام فرمود: «اي جابر! اذيتش مكن، او به جوار ما پناه آورده و شكايت دارد.» عرض كردم: «چه مي گويد؟» فرمود: «مي گويد سه سال است در اين كوه، بچه مي گذارم و ماري آن را مي خورد، دعا فرما خداوند آن ها را حفظ كند.»