تجسم اخلاق


امام باقر(ع) داراي خصال ستوده و مؤدب به آداب اسلامي بود. سيرت و صورتش ستوده بود. پيوسته لباس تميز و نو مي پوشيد. در كمال وقار و شكوه حركت مي كرد. متولي صدقات حضرت رسول(ص) و اميرالمؤمنين علي(ع) و پدر و جد خود بود و اين صدقات را ميان بني هاشم و مساكين و نيازمندان تقسيم مي كرد و اداره آنها را از جهت مالي به عهده داشت. امام باقر(ع) بسيار گشاده رو و با مؤمنان و دوستان خوش برخورد بود. با همه اصحاب مصافحه مي كرد و ديگران را نيز بدين كار تشويق مي فرمود. مي خواست سنت جدش رسول الله(ص) را در عمل، بين مردم زنده كند و مكارم اخلاقي را به مردم تعليم نمايد.

در حوزه اخلاقيات، جمله هاي گهرباري از امام باقر(ع) روايت شده است؛ جمله هاي قصاري كه در اوج زيبايي و برخاسته از روح عصمت و كمالات دروني امام است. ابوزهره درباره انديشه ها و جمله هاي اخلاقي ـ اجتماعي امام مي نويسد: «به سبب كمال نفساني و روشني قلب و قدرت دركش، خداوند حكمت هاي اعجاب انگيزي بر زبان او جاري ساخت و عباراتي درباره اخلاق شخصي و اجتماعي از آن حضرت روايت شده است كه اگر مرتب شوند، روش گران بها و جامعي از آن در زمينه هاي اخلاقي به وجود مي ايد.

نمونه اي از درس هاي اخلاقي عملي امام، مخالفت با خشكِ مقدسي بود. آن حضرت در مقام عمل، با نظر آن دسته كه گمان مي كردند ترك كامل نعمت هاي دنيوي، ورع اسلامي و زهد است، مقابله مي كرد»