إنّ العَبدَ لَيكونُ بارّا بِوالِدَيهِ في حياتِهِما، ثُمّ يَموتانِ فلا يَقضي عَنهُما دُيونَهُما ولا يَستَغفِرُ لَهُما فيَكتُبُهُ اللّه ُ عاقّا . وإنّهُ لَيكونُ عاقّا لَهُما في حياتِهِما غَيرَ بارٍّ بهِما ، فإذا ماتا قَضي دَينَهُما واستَغفَرَ لَهُما فيَكتُبُهُ اللّه ُ عز و جل بارّا .

يك وقت هست كه بنده در زمان حيات پدر و مادر خود نسبت به آنان نيكوكار است ، امّا وقتي مي ميرند ، نه بدهي آنان را مي پردازد و نه برايشان طلب آمرزش مي كند ، در اين صورت خداوند او را نافرمان قلمداد مي كند و يك وقت هم هست كه بنده در زمان حيات پدر و مادرِ خود ، ناخلف و نافرمان است و به آنان نيكي نمي كند ، امّا وقتي مُردند بدهي هاي آنها را مي پردازد و براي ايشان آمرزش مي طلبد . لذا خداوند عز و جل او را نيكوكار مي نويسد .