آوازه ي وسعت علوم پيشواي پنجم (ع) آنچنان اقطار كشور اسلامي را پر كرده بود كه لقب «باقرالعلوم» كه از جانب پيامبر (ص) به وي داده شده بود تحقق عيني پيدا كرد؛ به گونه اي كه دانشمندان بزرگ او را با همين ويژگي ياد مي كردند.
«عبدالله بن عطا» يكي از شخصيت هاي برجسته و دانشمندان بزرگ عصر امام (ع) مي گويد:
من هرگز دانشمندان اسلامي را در هيچ محفل و مجمعي كوچكتر و زبونتر از محفل محمد بن علي (ع) نديدم. من «حكم بن عيينه» را با همه ي شخصيت و مقام علمي اش در محضر امام محمد باقر (ع) همچون كودكي ديدم كه در برابر استادي عالي مقام، زانوي ادب بر زمين زده و شيفته و مجذوب كلام و شخصيت او گرديده است. (1)
جابربن يزيد جعفي هر گاه از امام باقر (ع) حديثي نقل مي كرد مي گفت:
خبر داد مرا وصي اوصيا و وارث علوم انبياء، محمد بن علي الحسين (ع)... . (2)
محمد بن مسلم مي گويد:
هرگز مطلبي به ذهنم خطور نكرد مگر اينكه از امام باقر (ع) سؤال كردم و پاسخ سؤالات من از آن حضرت بالغ بر سي هزار حديث شد. (3)
ابن حجر عسقلاني، يكي از دانشمندان عامه، مي نويسد:
محمد باقر (ع) به اندازه اي رموز و اسرار علوم را آشكار ساخت و حقايق و احكام و حكمتها و لطايف را بيان نمود كه جز كوردلان و يا منحرفان، كسي نمي تواند آن را انكار كند، از اينرو، به شكافنده و جمع آورنده علوم بر فرازنده ي پرچم دانش لقب يافته است. (4)